Handelt Chipsoft wel zo slim?
Nederland heeft een buitengewoon complex zorgsysteem. De afrekenmethodiek en de financiering van het stelsel zijn nodeloos ingewikkeld met als gevolg dat weinig softwareleveranciers zich op deze markt wagen. Bovendien heeft elk ziekenhuis zijn eigen wensen en is de autonomie van artsen/specialisten (te) ver doorgeslagen.
In deze lastige markt gedijt één leverancier heel goed. Chipsoft uit Amsterdam domineert zwaar. Het moet gezegd: over het algemeen zijn de ziekenhuizen tevreden over de ziekenhuis-informatiesystemen (zis) en elektronische patiëntendossiers (epd) die deze softwarefabrikant levert. Maar al jaren bestaat wrevel over een gebrek aan interoperabiliteit en torenhoge winsten. Een onderzoek van KPMG wijst dat uit. Ziekenhuizen krijgen het gevoel dat ze in een houdgreep zitten.
Mede doordat Chipsoft de KPMG-publicatie van dit rapport via de rechter probeerde tegen te houden, trekt de situatie nu ook politieke aandacht. Het CDA gooide de knuppel in het hoenderhok door de winstmarge aan een wettelijk plafond te binden. Bovendien moeten de hordes verdwijnen om van leverancier te wisselen. Ook wil het CDA een eind maken aan de situatie dat Chipsoft (steeds meer) geld vraagt voor de extractie van gegevens en zelfs het inzien van (eigen) gegevens.
Zijn er andere oplossingen dan botweg een winst-plafond en wettelijke bepalingen voor dataportabiliteit? Handelt Chipsoft verstandig om het op een politiek ingrijpen te laten aankomen? En heeft Den Haag niet zelf ook boter op het hoofd? Waarom verzuimde het ministerie een generiek datamodel voor basiszaken in de zorg te maken? En waarom bleven kaders voor de uitwisseling van data achterwege?
